नको नको रे पावसा

नको नको रे पावसा 
माझ्या भुईला भिजवू
लोक पाहतात सारे 
नको उगाच लाजवू

तिची ओली झाली साडी 
वारा झोंबतो अंगाला
नको पाहू टकमक 
तिच्या सोनेरी रंगाला

निथळती कोर्‍या सरी
गोर्‍या गोर्‍या कायेवरी
निळे उत्ताण डोंगर
झाले तेव्हा भरजरी

थेंब साचले चंदेरी
पापणीच्या पानावर
तुझी नजर फ़िरते
ओलावल्या रानावर

केस मोकळे सुटले
पदराचा मेळ नाही
जा रे लबाडा माघारी
पहा वेळकाळ काही

तिने लपावे रे कुठे
आडोशाला घर नाही
तिच्या संयमाला वेड्या
कुणाचीही सर नाही

-- संतोष वाटपाडे (नाशिक)