वसुंधरा

सैल सोडली वसुंधरेने काचोळीची गाठ
चमकत आहे कळवळणारी तिची जांभळी पाठ ...
तुडूंब भरले पात्र जरीही हिरव्या आठवणींनी
शांतपणे का रडतो आहे कालिंदीचा काठ...

मुकी सावली फ़िरते घेउन घागर डोक्यावरती
पाल ठोकले तप्त उन्हाने विरक्त मातीवरती
निवडूंग झोपले पाय दुमडुनी निश्चल केविलवाणे
मात्र गिधाडे चोच मारती मिटल्या डोळ्यावरती...

कळसावरचा उदास झेंडा हवेत फ़डकत आहे
घुमटामधला देव आंधळा काठी शोधत आहे
म्हातारे आभाळ तुडवते वाट निवार्‍यासाठी
वारा खचला जागोजागी धापा टाकत आहे...

कुणीतरी कोवळ्या कळीचा देह जाळला आहे
गवतामधुनी उद्वेगाचा धूर उसळला आहे
जुने झाड कोसळले.. आली मुळे भितीने वरती
क्षितिजावरचा डोह केसरी कुणी ढवळला आहे...!

-- संतोष