नांगराचा बैल मुका

नांगराचा बैल मुका त्याला लागलेली धाप
घाम डोळ्यात भरुन ढेकळात उभा बाप..

आई बाभळीच्या खाली काड्या येचून बसली
डोळे पुसून खपाट खोटं उगाच हसली
धनी उपाशी राबतो नाही उरली भाकर
खाली ढेकूळ ठेवला वर लोणच्याची खाप..
घाम डोळ्यात भरुन..

फाळ घुसला कण्हत फुटे वावराची छाती
चर बुजत चालला ढासळली पुन्हा माती
डोळे आभाळात दोन्ही पाय मातीत रोवले
बैल हंबरला काळा त्याच्या पाठीवर थाप..
घाम डोळ्यात भरुन..

जाड साबराला माझी झुले लुगड्याची झोळी
दिसे दुरुन आईची मला फ़ाटलेली चोळी
माझे रडणे ऐकून नाही येणार कुणीही
आलो घेऊन कपाळी देवा गरीबीचा शाप..

नांगराचा बैल मुका त्याला लागलेली धाप
घाम डोळ्यात भरुन ढेकळात उभा बाप..
-- संतोष वाटपाडे (नाशिक)