लागली आग पोटास (भवानी )

लागली आग पोटास, हाक कोणास, द्यायची देवा
शेतात गिधाडे मुक्त, पाहुनी तृप्त, वाटतो हेवा
एकटे रिकामे शेत, गुराचे प्रेत, ढिगारा काळा
लेकरु उपाशी आत, मिळेना भात, सोडली शाळा..

गोफ़णीत गोटा टाक, पाखरु मार, सांगतो आहे
खुंटीस माळ मी आज, सोडुनी लाज, टांगतो आहे
घेऊन गळ्याचे घोट, भरावे पोट, हीच लाचारी
फेडण्या पिढीचे पांग, करु का सांग, दरोडेखोरी..

हंबरे वासरू गाय, करावे काय ,कळेना काही
ठेवले जरी राखून, गवत झाकून, द्यायचे नाही
टोचते घशाला भूक, जाळते थूक, जिभेची ग्वाही
थांबले थेंब डोळ्यात, कधी घामात, प्यायचे नाही...

मुर्दाड भिताडावरी, रित्या घागरी, पसारा दारी
चालली कुणाचीतरी, विठूच्या घरी, मुक्याने वारी
झाकण्यास उरले काय, पांढरे पाय, तमाशा नाही
चिंधूक फाटके एक, नागडी लेक, ठेवते आई...

दुःखात राहणे नको, पाहणे नको ,मोजतो घटका
घेऊन छताला फास, सोडतो श्वास ,भेटते सुटका
जोमात वाढते व्यथा, गाजते कथा ,फायदा नाही
जन्मास वायदे खास, फक्त मरणास ,कायदा नाही...

-- संतोष वाटपाडे (नाशिक)
[भवानी वृत्त = 13 + 8 + 9]