सुगंधीत फ़ाया

सुगंधीत फाया नशा केवड्याची
कळी मोगर्‍याची असावीस तू
नवी कोवळी पालवी पिंपळाची
जणू हंसिणीचे मऊ पीस तू..

स्पृहा जाणिवा सावली स्पर्श माया
नभी थांबला सावळा मेघ तू
धरा अंबराचा जिथे वेध घेते
क्षितिज व्यापुनी तांबडी रेघ तू..

धुके ऊन वारा सरी पावसाच्या
मऊशार मातीतला गंध तू
पुन्हा सांजवेळी मिठी मारणारी
जशी पश्चिमेची हवा मंद तू..

कधी काढला देह माझ्यातुनी मी
उरावीस बाकी असा प्राण तू
प्रवासात चालायला जीवनाच्या
असावीस पायातले त्राण तू..

खुले देवघर दरवळावे पहाटे
निखारा धुमारे खडी धूप तू
कपाळी टिळा लावुनी चंदनाचा
उभे विठ्ठलाचे दिसे रुप तू..

-- संतोष वाटपाडे (नाशिक)