अशा पाखरांनी कुठे जायचे

निवारा नसे ज्या मुक्या पाखरांना
अशा पाखरांनी कुठे जायचे...
कपाळावरीच्या व्यथा सोसवेना
तुझे नाव देवा किती घ्यायचे...

उन्हासोबती सावली दूर गेली
तुरुंगापरी जाहली वंचना..
जिथे साथ होती हवी साजनाची
मिळाली तिथे केवढी वेदना..
गुन्हा ना जरी माझिया प्राक्तनाचा
तरी का प्रभू मी बळी जायचे...॥धृ॥

भुकेल्या घराला सहारा मिळाला
चुलीची व्यथा जाणली ना कुणी..
रिकाम्या घराची खुली सर्व दारे
झुरावी तुळस रोज का अंगणी..
मला लेकरू ना दिले सोबतीला
कसे गीत मी बोबडे गायचे.....॥धृ॥

सुखे कोरडी लाभली जीवघेणी
जखम मात्र ओली कशी आतली ..
उभा जन्म मातीमधे गाडलेला
कुणाला न माझी तमा वाटली..
सदा स्मित ओठावरी ठेवताना
किती घोट दुःखा तुझे प्यायचे.....॥धृ॥
-- संतोष वाटपाडे ( नाशिक)